Aslında her şey bu kadar basit ve saf olmalı tahayyüllerde. Yoksa bir dünya referans vererek türler arası kurulan hegemonya, canlı bir varlığın "mal" haline getirilişi ve ajanlığın binbir tanımı üzerinde yalan yanlış şakıyabilirim burda. Ama, aslolan yaşayan, soluk alan ve hisleri olan bir canlıdan söz ediyor oluşumuz. Veteriner ya da tüccarı köylüden ayırdedebilen ve bu insanları görünce ürken canlılar bunlar. Huyları suyları birbirinden farklı bu hayvanların. Birini kesince sürü bir eksilmiyor. Sarıkız artık yaşamıyor oluyor. Biz onun yaşamını almış oluyoruz. Onlar ölürken korkuyor.
Evet, uzun zamandır et yiyorum. Ve bu yüzden kendimle çelişiyorum. Utanıyorum ve kendimi pis hissediyorum. Ama en azından bu utanç hissinin baki kalması gerektiğini düşünüyorum. İnsanların etrafıma toplanıp çoluk çocuk, bir de bayram kutlayarak beni kestiğini hayal ediyorum. Korkuyorum hayalimden ve üzülüyorum.
Bunları yazarken Osman Pamuk kucağımda. Kuzu gibi, bembeyaz. Yumuşacık. Dişi değişiyor ve canı acıyacak diye içim gidiyor. Hastalanmasın diye üzerine titriyoruz sevgiliyle. İyi ki kuzu olmamışsın Osmancım, diyorum. Ya da iyi ki kuzuluğun kedi kisvesi altına saklanmış...
1 yorum:
Insanlar sadece kurbanda yemek icin icin hayvan kesmedikleri icin Kurban kesilmesin* falan, diye sacmalayacak degilim...ama disini cektirirken bile uyusturan insanoglunun hayvanciklari bayiltarak kesmesini istemek zannediyorum hakkim...butun medeni ulkeler bu yontemi kullaniyor...diyanetin dinen mahsuru yok diye aciklamasi var...ustelik hayvan bayiltilinca daha rahat oldugu icin daha cok kan bosaliyormus vucudundan..
Yabanci basini takip edenler islami cemaat ve avrupadaki hayvan haklari orgutleri arasindaki mahkeme haberlerini gormuslerdir...bagzi avrupa ulkelerinde bayiltma zorunlulugu yasalarla korunuyor cunku...Tanrim islam dunyasi bu konuda ne kadar duyarsiz, yoksa insan haklarinin bile tam oturmadigi bu cografyada hayvan haklarini dusunmek cok mu daha zor :(
Yorum Gönder