Hayatımda bir şeyler ters gidince..

Duadan, adaktan medet umar oldum. Yorgunum, bıkkınım, sıkkınım.

Her şeyi bir değiştiricem ki, herkes oha diyecek.

Pazar zaar!

Zamanda ve uzayda hiç bir transition yok ki transitörü cumartesiden pazara geçmek kadar hırpalamasın.

Argh!!!

Kızmak nasıl bir duyguydu, unutmuşum. Belki bunca senedir etrafımda yeterince "küçük kafa" olmamasından. Belki "küçük kafalılıkları" bana denk gelmemesinden.

Ama bugün var.

Bugün bana denk geldi.

Çok kızgınım bugün, bu gece. Sinirim geçmiyor. Biraz daha nobran biri olsaydım, diyorum. Biraz daha çirkef... Sünger gibi emmesem keşke terbiyesizliği, biraz da ben yansıtsam.

Ama yok... yapamazsın şekerim sen. Sen yine "aman kimse üzülmesin, kırılmasın" dersin.

Eh o zaman bu sana müstahaktır. Az bile yapıyorlar.

İşte böyle düşünüyorum- ve daha çok sinirleniyorum.

Halbuki kimseye iyilik yapmayacaksın haybeye. Ederinden fazlaymış gibi davranmayacaksın. Taviz vermeyeceksin kafası pinpon topu kadar olanlara. Bunları çok iyi biliyor olman lazım.

Nerde?!

Biz seni Boğaziçilerde boşa okutmuşuz!

Bir bebek doğdu

Adını Can koydular. Ailedeki yeni neslin ilk temsilcisi. Resmini gördüm, minicik. Şimdi o bebek büyüyecek ve bize "teyze" diyecek.

japon

Kendimle ilgili beklentilerimin hepsini boşa çıkardım. Çünkü ben kendisini okyanusta gören bir akvaryum balığıydım.

"I hate everything about you"

Sıradaki şarkı daha güneş doğmadan günümü karartabilen müdürüme gelsin.

öf.

Bana vakti zamanında 26 yaşında şöyle dertlerin böyle sevinçlerin olacak, sonra bir ömür böyle gidecek deseler, ne yapar eder, çıkmazdım anamın karnından.

Her güne lanet, her güne isyan. Maksat zaman doldurmak, onu da en kötüsünden.

Mağdurum da mağdurum.