Argh!!!

Kızmak nasıl bir duyguydu, unutmuşum. Belki bunca senedir etrafımda yeterince "küçük kafa" olmamasından. Belki "küçük kafalılıkları" bana denk gelmemesinden.

Ama bugün var.

Bugün bana denk geldi.

Çok kızgınım bugün, bu gece. Sinirim geçmiyor. Biraz daha nobran biri olsaydım, diyorum. Biraz daha çirkef... Sünger gibi emmesem keşke terbiyesizliği, biraz da ben yansıtsam.

Ama yok... yapamazsın şekerim sen. Sen yine "aman kimse üzülmesin, kırılmasın" dersin.

Eh o zaman bu sana müstahaktır. Az bile yapıyorlar.

İşte böyle düşünüyorum- ve daha çok sinirleniyorum.

Halbuki kimseye iyilik yapmayacaksın haybeye. Ederinden fazlaymış gibi davranmayacaksın. Taviz vermeyeceksin kafası pinpon topu kadar olanlara. Bunları çok iyi biliyor olman lazım.

Nerde?!

Biz seni Boğaziçilerde boşa okutmuşuz!