I cook the best aşure in the neighbourhood

Bu coğrafyanın sağına git, soluna git, köşelerden kıvrıl her yerde aşure geleneksel yimek. Rumlar Noel'de, Ermeniler cenazede aşure pişiriyor. Müslümanların aşure günü Musevilerin Yom Kipur bayramını kutluyor. Hicri takvime göre Muharrem ayının onuncu günü Aşure Günü. Muharrem ayı boyunca evlerde aşure pişirilmesi de adettenmiş. Bu yıl, geleneksel Aşure Günü 29 Ocak'a rastladı. Ben rastlayamadım o güne. Çok yorgun yığıldım koltuğa. Son bir gayret sevgiliye dönüp "ya aşure yapak mı?" dediysem de, bu teklifimin hayal ürünü olduğunun ikimiz de farkındaydık.


Yanlış anlaşılmasın, daha önce yaptığım, bildiğim bir şey değil. Pratik Aşure setini görmeseydim, hiç kalkışmazdım herhalde. Halbuki çok zor değilmiş, sadece uzun sürüyor. Ama ne bileyim, bazı yiyecekler korkutuyor gözümü. Neyse efenim, her şeyi hazırladım. Bir Denizkızı Eftelya CDsi koydum. "I will cook the best aşure in the neighbourhood!" diye çığırırken kapı çaldı. Alt kattaki komşu aşure getirmiş. Moralim bozuldu bayağı. "Şimdi onlardan özenmiş gibi olacağım" diye düşündüm. Sonra da "salak mıyım neyim" dedim. Aşure yapmak herkesin hakkı. Hem de natural right. -divine right da olabilir.- (saat 3)

Tarif yazayım diye düşünmüştüm ama üşendim. İşte her şeyi kaynatın. Saatlerce kaynatın. Durmadan kaynatın. Benim iki tenceremin dibi yandı. Siz yakmayın. İncirleri ayrı kaynatın ki karartmasın. Şekerli kokudan bir süre sonra başınız dönebilir. Arka arkaya su içme ihtiyacı duyabilirsiniz. Caymayın. Çok geleneksel tatlı yapıyoruz. Evimiz bereket doluyor.


Evet, sonunda bitti. Hepsini kaselere doldurdum. Tarçınla, nar taneleriyle süsledim. 25 porsiyon aşurem hazır. Yarın sabah dağıtılmayı bekliyor. 1,5 sene sonra komşularla tanışacağız. Heyecanlıyız. (Saat 10)