çığ gibi büyüyen asabi politika hareketi - ya da zoraki kahraman

aşina olmayanlar için değineyim, boğaziçinde böyle bir her koyun kendi bacağından asılır atasözü parola gibidir. sınav öncesi üç beş kişi bir arada çalışır belki, ancak bir fayda bir çıkar varsa. ...gibi genellemeye çok yatkınım. ama geçtiğimiz hafta boyunca bana bunun aksini gösteren çok heyecan verici bir hadise yaşandı.

geçen haftasonu hiç memnun olmadığım bir dersin vizesine çalışacaktım az kalsın. "hiç memnun olmadığım"; çünkü öyle menem bir şey ki ne dersi çekilir, ne kitabı okunur, ne ödevi yapılır... öyle bir şey. "az kalsın"; çünkü derse başlamadan önce içimdeki eleştirel damar kabardı, yahu ben bu düşündüklerimi bir yazayım hocaya, içimde patlamasın dedim. sonrası çok komik. önce bir email adresi aldım: asabiogrenci@... diye. adımı göstermeyeceğim ya. yazdım bir güzel. dersin şurası şöyle burası böyle, diye. bir de temkinli olmak adına tuttum bu yazdığımı asabiogrenci adresinden kendi adresime gönderdim. işte ölümcül hata o noktada gerçekleşti. bir anlık heyecanla tuttum kendime gelen maili, kendi adresimden, reply ettim, aynen hocaya gönderdim. "sent" yazdı. "ahhh" dedim.

geçmiş olsun. giden gitti. ne yapsam ne etsem, ulen yarın vize var, derken ikinci hata: bir mail daha attım hocaya, subject kısmında "aman hocam diğer mailimi sakın açma, virüs var!" nerden aklıma gelmişse...!

bir iki dakika sonra cevap geldi: virüs yokmuş, baktım.

ben de hemen dersi bıraktım :)


ertesi gün okulda bir dedikodu tufanı. benim hikaye dilden dile, kulaktan kulağa büyüdü büyüdü, ikinci kısmı unutuldu, ilk kısmı daha bir süslendi. en sonunda politika sınıfı benden bir halk kahramanı yarattı. meğer ne çokmuş derslerden, işleyişten şikayetçi olan! bir kaç gün içerisinde herkes birleşti, toplantılar yapıldı, metinler yazıldı, imzalar toplandı, hocalarla konuşuldu... bütün bunlar olurken, kantine giriyorum, söz gelimi, bizim sınıftan insanlarla karşılaşıyorum, offf alkış, kıyamet. işin aslı nasıl unutuldu, benim bireysel depresif hallerim nasıl kollektif bir kimlikte vücut buldu!?

[artık bir şefimiz var! her belayı o savar!]

en sonunda insiyatifimize bir isim de verildi: asabi politika hareketi.

bahar tatilinden sonra bir forum düzenlenecek hazırlık dahil 5 dönem politika öğrencileri tam kadro öğretim görevlileriyle... hey anam hey!
sonra da fasıla gidilecek.
:)
şaka maka, ben ilk kolpa kahramanlık sonrası çok da dahil olamadım çalışmalara, ama çok takdir ettim. önyargılarımdan utandım.