Cumartesi, Ocak 19, 2008

içimde patlayanlar

Hani vaktiyle kıl olduğun insanlar vardır ya... O zaman ya küçüksündür, ya konum itibariyle ayıya dayı demektesindir. Bir şekil yapamazsın adama. Gece gündüz kendi kendini yersin. Hayallerinde kah adamı yakasından tutup yerlere çalarsın, kah cuk oturan bir laflara yerin dibime sokarsın. Sonra alakan kalmaz. Ara sıra aklına gelince ulan bi benzitemedim iti dersin...

Liseden bi hocamla karşılaştık bugün. En son bi 5 yıl önce karşılaşmıştık yüzüne bakmadan yanındaki diğer hoca ile sohbet etmiştim. Bugün böyle avar gezerken gafil avlandım. Bölümümü öğrenince email adresini yazdı. "Lisedeki çocuklara yardım edersin haberleşelim" falan filan dedi. Ben de "a tabi ne şahane olur dedim." ama ciddiye aldı.

Uzaklaşırken bir derste cart mavi palyaço ayakkabılarımı kastederek işaret parmağını sallayıp gözlerini belerterek "şalvar moda olsa sen onu da giyersin" dediği geldi aklıma. Ve dansta keyifle giydiğim şalvarım. Çok biliyon pis herif dedim. Hiç de yardım etmem sümüklü öğrencilerine. Gene içimden dedim, ne acı!!

2 yorum:

elckish dedi ki...

kim bu kim kim kiiimmm? çatlarım!

bana da 1 tanesi "sen toplumun içinde kanserli bi hücresin" demişti, gerçi çok hoşuma gitmişti ondan böyle bişey duymak:D

osquée dedi ki...

şöyle hatırlatayım: sen prens sabahattin okudun mu ama okuyamazsın zaten yok!

ya da: olum alayınız fıs!