Cuma, Aralık 29, 2006

ölümcek


diktim. diktim. diktim. diktim. gördüm ki daha başlamamıştım. boyadım. yazdım. kestim. kırptım. projeyi daha yarılayamamıştım. müzik seçtim. sevgiliyi darladım. oda buldum. prova yaptım. kızları bir araya hiç toplayamamıştım. sinir krizleri geçirdim. ağladım. ağladım. darlandım. daha sonuca yaklaşamamıştım.



Ama, önünde sonunda happening günü geldi ve intermedyatik oldum ben de! Hem de üç dansçımla birlikte. Sergiye dizdim onları önce. Rollerini oynattım. Sonra herkes içeride video seyretti. Videolar bitince benim müziğim başladı: Pictures at an Exibition n3cc version! Sonra biz dans ettik, hem de şiirli ve çığlıklı. örümcek oldular ve ben de ağlara takıldım. yine her şeyi her şeyle ilişkilendirip bütün dünyaya gönderme yaptım. ama sanırım hoşnut kaldım.
ve bir sonuca vardım.
beni heyecanlandıran şeyler var bu dünyada. kaçıp gitmelerine izin yok!

3 yorum:

zapoi dedi ki...

belki fark etmemişsindir. ama sonlarda beni de direk niyetine sayıp sırtımdan bantlar geçirdi sibel. oyna oyna dedin ya bana dönem başından beri, oynamış olmadım mı bi nevi?:)

Adsız dedi ki...

entellektüel ölümceğim ben:)

senin bu delibozuk işlerin heyecanlandırıyor beni valla.hiç bir yere gidemezsin o yüzden. ağlarımdan kurtulamazsın zaten istesende.nihahah.

meşhur ettin bizi valla.

kızım günler boyunca profesyonel dansçılar gibi dansettik. kareografi çıkardık, ritm saydık... yorulduk, ayaklarımızız üşüdü, bacaklarımız ağrıdı, kaslarımız isyan etti yorgunluktan, sabahın köründe terkedilmiş ve buz gibi dans salonunda zıp zıp zıpladık...

ne güzeldi ama
gene yapalım özge
tadı damağımda kaldı...

osquée dedi ki...

yapıcaz beste yapıcaz! şubat 28'de sanat camiasını kökünden sarsıyoruz. dehşet fikirlerim var. :)