eski resimlere bakıyoduk dün sevgiliyle. biraz yunanistan, biraz marmaris.. derken osmanın ilk geldiği günün fotoğraflarını bulduk. içimiz acıdı. ne kadar da yorgun gözüküyor. ne kadar korkak.. arabalardan, köpeklerden, insanlardan kaçmaktan doğru düzgün uyuyamıyordu herhalde. açtı da. eve girdiğinde ilk iş koca bi dilim peynir yedi. sonra da saatlerce uyudu. bize şirinikler yaptı. gönlümüzü çaldı.
sonra evde geçen huzurlu hayatı boyunca onu en mahsun gördüğüm zaman pamuk hanımı tavlama çalışmalarının boşa gittiği o bir iki gündü. kız bayağı naz yapmış olsa da osman sonunda kendine aşık etti. hatta aşklarının meyveleri pamuk, osman, bal, isim ve şeker çoktan yeni evlerine kapılandılar.
uzunca bir kararsızlık sürecinden sonra annesi aldı onu kısırlaştırdı. elinde, yanında, gözünün önünde ölen onca kediyi gördükçe "iyi ki de yapmışım" diyor şimdi. zaten ameliyat da çok kolay geçti. yarım saatte çıktı operasyondan. hemen eve geldik. bir saat de evde dinlendi. yeni gibi oldu :).
şimdi o sağlıklı ve mutlu bir kucak bebeği. her yeri tüy ediyor, her akşamüzeri benim yatağımda yatıp uyuyor. maymun.
