Cuma, Kasım 11, 2005

kömür

sokağa başında bekler kömür kokusu. caddeye inmez. sol bileğinden çuvaldızla mıhlanmış bir cin gibi köşeyi döneceklerin üzerine çullanmayı bekler. yokuştan inene kadar sarılır da sarılır adama. yokuş insanları belki de bu sırnaşık ahbaptan kaçmak için erkenden evlerine sığınırlar. etrafta dolaşanlar topyekün şüphelidir. anahtar daha sokağın başında çıkartılır çantadan. şındırdatmamaya dikkat ederek... apartman kapısında tekrar tutulur nefes. istenir ki bir an önce girilsin içeriye. bir an önce çıksın bu kara koku insanın üzerinden. ki kara kokular bulaşmasının sevgilinin ak tenine..

Hiç yorum yok: