sergilemek ya da sergilememek

yazmak ya da yazmamak. söylemek ya da susmak. madem ki kendin için yapıyorsun be kadın ne diye madem açtın o deviantart sayfasını 3 tane fotoğrafını koymak için? veya buraya neden yazmaya çabalıyorum sık sık?

başlığında yazmıyor mu bu sayfanı: hala var anlatacaklarım diye...

e öyle. evdeki alternatifi necatinin arkadaşları "görmüş beğenmiş" diye dudaklarım çaktırmadan kulaklarıma yaklaşmıştı. öyleyse ne yapmalı? bu alternatifi sergilemeli.

madem...

ama ben de komiğim hakikaten. komitede diyemiyorum böyle böyle istiyorum diye. hep bir hevessiz görünüyorum. hep bir "madem siz ısrar ediyorsunuz..." hallerindeyim. yapılacak teknik işler var. elim gitmiyor, üşeniyorum. istemiyorum "göstermek" için koşturuyor görünmek.

bir yaşam koçum olsa bana bir sürü öğüt verirdi, biliyorum. ihtiyacın olduğu güç içinde fln.. ama biz de metalci büyüdük, mış gibi yaptık, göstermediklerimizle göründük. 13 yaşımızda kafka okurken kitabın kapağını kapladık ki gazete kağıdıyla, görülmesin ama bilinsin. tadını sevmediğimiz halde şekersiz içtik çayı kahveyi. "şeker almıyorum" demedik. kaşığa uzanmadık yalnızca. ve yine bilindi işte cool çaylarımız. şimdi de omurilikten yapıyor bu gönülsüz sanatçı kız havalarını.

sadece bu da değil. kültürel bir şeyler de var elbet. "ay çok tokum katiyen alamam. aman ısrar etmeyin rica ederim. ay ay ay, e tamam madem azıcık alayım. kafi kafi. ay şekerim çok da güzelmiş çok mersi."